I (L) NS

Hallo lieve lezers van deze blog. Bij deze vraag ik jullie om nooit meer te klagen over de NS, jullie hebben tenminste treinen in Nederland. En misschien vertrekken ze wel eens vijf minuten later, maar de bussen hier vertrekken alleen wanneer het de chauffeur uitkomt en het is ook nog eens heel erg gevaarlijk. Op de fiets had ik hier al lang in het ziekenhuis gelegen en niets is op loopafstand. Conclusie: ik moet altijd gebracht en gehaald worden als ik ergens heen wil. Het is best wel een vervelend om wéér te vragen of ze me willen brengen, maar echt een andere keuze heb ik niet. Het verkeer is hier werkelijk waar een chaos. Het is maar goed dat de meeste wegen zo beroerd zijn dat je er maar met 25 kilometer per uur over heen kan, anders had het aantal verkeersongevallen enorm geweest. En met 25 km voelt het nog alsof je op een safaritrip bent. Het leuke is nog dat sommige mensen blij zijn met de slechte wegen die gemaakt zijn van enorme stenen (die wel wat op basaltblokken lijken), want dan is de verkeersdruk niet zo hoog. De Nederlandse oplossing had een verkeersbord geweest, maar die heb ik hier nog niet echt gezien.
Op het moment dat ik dit verhaal op papier zette, zat ik op school. Mijn klasgenoten zijn een toets aan het maken van psychologie in het Spaans, maar dat gaat mij nog te ver. Wel heb ik van de week een natuurkunde toets gemaakt in het Spaans over de warmteleer. Ik heb het boek niet open gehad. Morgen krijg ik de uitslag of ik het heb gehaald of heb gefailed. Let me guess...
Afgelopen woensdag ben ik naar een soort kerk geweest samen met een klasgenootje. Het gesprek ging over de circle of life. Het was dan wel in het Spaans, maar alles wat ik er van begreep was echt interessant.
In Paraguay hebben ze een heel veel traditionele gerechten of snacks. Het meeste daarvan stammen af van de Guarani. Chipa's, Dulce de leche, Asade, Térere, Manyoga, het meeste hiervan is erg lekker. In mijn gezin wordt er erg weinig groente gegeten. Iedereen hier eet twee maal per dag warm en in de avond is dat pas om half tien.
Vrijdag gingen we met een aantal meiden uit mijn klas uit. De jongens lieten het dit weekend een beetje afweten want die hadden allemaal andere dingen te doen. We gingen met zijn allen klaarmaken voordat we heengingen. Ik zit op een van de beste privéscholen van Paraguay (en nog is het onderwijs minder goed dan op het Wiringherlant jaja). De huizen van de meeste klasgenootjes zijn dan ook heel groot. Het meisje waarmee ik uit ging heeft een driver die ons heenbracht en ter plekke bleef wachten om ons vervolgens naar een andere club te brengen, en daarna weer naar huis. Hoge hakken aan en gaaaan! Het was echt heel leuk en ik heb leuke mensen leren kennen. Er zijn veel mensen hier die Duits praten, waarom weet ik eigenlijk niet. Als ik vertelde dat ik Nederlands was begonnen ze massaal Deutsch te praten.
Zaterdag avond ging ik met een aantal jongens uit mijn klas naar Maroon 5. Op de ticket stond dat het concert om half tien zou beginnen. Dat werd in Paraguay dus elf uur. Fijn, sta je daar als vanaf zeven uur om een goed plekje te bemachtigen. Het concert zelf was geweldig!! Echt genoten, wat een show. Het was het laatste concert in de tour en alle kaarten waren uitverkocht. Aan het eind was er nog een grote vuurwerkshow om dat te vieren.
Die zaterdag middag hadden we een meeting van de Rotary en heb ik kennis gemaakt met de andere exchangestudenten van Asuncion. In totaal zijn er negen studenten die dit district bezoeken, terwijl dat er bij ons maar twee zijn (Niek en ik). Zoals ik ook bij de andere jongeren hier merk is het een hype om naar het buitenland te gaan. Zelfs de meeting van de Rotary begon hier een half uur later. Volgens mij geeft dat wel een goed beeld van hoe het er hier aan toe gaat.
Zondag in de ochtend had ik even een dipje. Op dat moment realiseerde ik pas écht dat ik mijn familie een jaar niet zou zien. Bam. Ook zouden maandag al mijn ex-klasgenoten beginnen aan hun vervolg studie en zit ik hier aan de andere kant van de wereld in een 5e klas van de middelbare school. Het liet me denken; was dit nu echt wat ik wilde? Precies op dat moment begon een exchage student die nu in Nederland is tegen me te praten op facebook. Zijn woorden waren net wat ik nodig had en dat deed me echt goed.
Op school moet ik een presentatie maken over Nederland. Ik ga het Nederlandse schoolsysteem uitleggen, want dat is totaal verschillend. Hier kennen ze niet zoiets als bb of vwo, maar wordt er alleen onderscheid gemaakt in leeftijd. Ik ben benieuwd wat ze er van zullen vinden.
Vandaag ben ik naar een sportcentrum geweest om te kijken voor turnen en of trampolinespringen. Misschien wordt het wel iets heel anders, ik ben er nog niet echt uit. In iedergeval ga ik morgen nog kijken bij een ander sportcentrum dat dichter bij huis is.
Bij is is het nog steeds maandag, maar voor jullie is het al weer dinsdag. Ik ga nu mijn bed in en bij jullie zal straks de wekker al weer gaan. Ja mensen, ik zit aan de andere kant van de wereld en niet alleen de tijd verschilt maar bijna alles is hier anders. Zeker een hele ervaring tot nu toe.
Liefs, Nora