Other side

Weer een week voorbij. De dagen op school heb ik me voorgenomen zoveel mogelijk Spaans te gaan leren. Deze dagen zijn lang en vermoeiend. In Nederland heb ik nog nooit geslapen in een les, en hier val ik bijna iedere dag wel een keer in slaap. Gelukkig heb ik goede excuses; mijn ritme is totaal verstoord, het is heet en benauwd in de klas en het zuurstofgehalte is veel te laag. Ik liet mijn scheikundedocent het vwo-examen van scheikunde zien en die schrok wel van het verschil in niveau. Eigenlijk is het best logisch dat het verschil zo groot is want niet iedereen heeft dezelfde leercapaciteiten en hier in Paraguay wordt geen rekening gehouden met het niveau van de leerlingen. Gelukkig is de school wel erg netjes en schoon. Hier worden de prullenbakjes in de meiden toiletten tenminste wel iedere dag verwisseld, al is het niet meerdere malen per dag. Dat kon je op het Wiringherlant niet altijd zeggen, soms werd er op vrijdagmiddag vergeten de toiletten schoon te maken. Dan wilde je daar maandagochtend echt geen gebruik van maken. Toch mis ik de broodjes gezond en het ontbijt bij meneer Bemmel in de les.
De Spaanse lessen zijn erg leerzaam en gezellig. De docent is zelf een jaar in Amerika geweest en begrijpt daarom heel goed dat sommige dagen lastig zijn. De andere twee exchangestudenten uit mijn klas volgen deze lessen twee keer per week, de andere dagen heb ik echt priveles. We rouleren van gastgezin en onze gastvaders heten alledrie Carlos. Hoe verwarrend, Carlos 1,2 en 3.
Ik zit nu lekker in de zon. Het is pas tien uur in de ochtend en het is al meer dan 30 graden, het beloofd warm te worden vandaag. Tot nu toe ben ik nog niet verbrand, maar zoveel zon zie je ook niet op de hele warme dagen. Dan blijf je liever binnen waar de aircoditioning zijn werk doet en op de dagen dat het buiten uit te houden is zit ik op school. Ook is het hier heel vroeg donker dus gezellig samen buiten eten zit er niet in. Over het algemeen eet ik niet samen met de anderen in het gezin; iedereen eet wanneer het hem hetbeste uitkomt. Het eten wordt overdag gemaakt door de werkster en als ik wil eten warm ik het op in de magnetron. En dan snel eten, want het koelt ook zo weer af.
Afgelopen weekend heb ik een hoop leuke dingen gedaan. Vrijdag na school ging ik met mijn klasgenoot-mede-exchangestudenten mee naar huis en daar had één van de Carlossen een lunch voor ons gemaakt. We wilde daarna een duik in het zwembad nemen maar dat zat er niet in zonder bikini en met ondergoed dat je dezelfde avond nog moet dragen (en soms de volgende dag nog steeds want je weet hier van te voren niet hoe je weekend gaat lopen). Toen maar besloten een douche te nemen. Bijna niemand heeft hier een bad dus dat is zwaar afkicken voor mij. Die avond waren we uitgenodigd door een soort afdelingsleidster van school om, samen met een aantal andere leerlingen en kenissen, bij haar te komen dineren. Het was onwijs gezellig en de asodo (barbeque) hier is geweldig. We waren nog lang niet uitgekletst maar ik moest al weer gaan want er stond nog een verjaardag op mijn programma. Een klasgenootje had mij uitgenodigd om bij haar beste vriendin op verjaardag te gaan. Er werd veel in het Spaans gesproken en dan is het wel eens vervelend om wéér te moeten vragen waar het gesprek over gaat. Op de verjaardag werd de barbeque weer opgestookt en deze keer werden de beste burgers klaargemaakt. 's Ochtends vroeg opgestaan en de mountainbikes onder het stof vandaan gehaald. Het was bloedheet die dag en ik heb nog nooit zoveel gezweten. De banden van de fietsen waren zo goed als leeg maar mijn klasgenootjes wist niet hoe ze de banden op moest pompen en ze wist ook niet waar een fietspomp was. Alsof het nog niet zwaar genoeg was in die hitte gingen we op pad met lege banden. Om in het park te komen moesten we nog een stuk over de gewone weg fietsen en dat was best spannend. Af en toe moet je op de gok oversteken omdat lang niet iedereen richting aangeeft. Onderweg nog een stoepje op gereden die daardoor van ellende afbrokkelde. (Even tussendoor; de stoeprand wordt hier van bakstenen gemaakt met daaroverheen een laag cement. Alles met de hand). Dat we thuis kwamen waren we wel aan wat verkoeling toe dus namen we een duik in het frisse zwembad. Het water was toch wel zo'n 10 graden warmer dan de gemiddelde temperatuur van het Amstelmeer, maar mevrouw weigerde erin te gaan omdat het te koud was.
Op zaterdag om vier uur in de middag hadden we een meeting van de Rotary. Voor het eerst met de complete groep van exchangers. Belangrijke informatie gekregen maar ook dingen te horen gekregen die de pret drukken. Ze zijn hier theoretisch heel streng. Theoretisch dan, de praktijk zal het uitwijzen. Voor de meeting hadden we weer een lunch met Storm en Jojo en na de meeting was het afscheidsfeestje van mijn gastbroertje die voor een jaar naar Italië gaat. Dat zou woensdag 12 september het geval zijn. ZOU! Het vliegtuig had te veel vertraging om de overstap op Sao Paulo te kunnen maken. Sta je dan met je twee koffers die al in het vliegtuig zijn geweest en kun je weer terug door de douane. Gelukkig waren we nog op het vliegveld omdat mijn gastouders wilde wachten tot Joaquin (spreek je uit als ghowakiejn) de lucht in was. Persoonlijk was ik niet blij geweest als het mij had overkomen want hij had iedereen al gedag gezegd en alles was er klaar voor. We konden weer terug naar huis en om alles goed te maken gingen we eten bij de McDonalds. Zelfs dat smaakt hier anders dan in Nederland.
Even terug waar ik gebleven was. Het afscheidfeestje was vooral voor de klasgenoten en er waren nog een paar andere vrienden. Tot een dag van te voren wisten we niet waar het zou zijn en of het wel door ging. uiteindelijk werd het in een soort sociale ruimte gehouden (een complete villa met zwembad) van een beveiligde woonwijk. Je kon daar alleen naar binnenn als je gewenst was door de bewoners. De drankjes waren van te voren niet geregeld dus dat werd besteld en gebracht. De man die de drankjes kwam brengen nam voor het gemak een Iphone van een van ons mee. Het maakt hier dus echt niet uit waar je bent want overal kan je wat overkomen. Niet zo'n slimme actie want met één belletje was alles geregeld en de volgende dag had meneer zijn telefoon weer terug.
Ondertussen ben ik stroopwafels aan het eten, de tweede al voor vandaag. Af en toe is het echt lekker om iets Hollands te eten, gewoon omdat het Hollands is.
Na het weekend werd ik ziek. Een flinke keelontsteking met koorts, gelukkig was het buiten geen 40 graden. Ik voelde dat mijn keel geïrriteerd was maar dat mijn gastvader in mijn keel keek en ik zijn gezicht zag, wist ik genoeg. Het zag er niet goed uit en nog diezelfde avond kwam de dokter langs. Twee verschillende soorten antibiotica en medicijnen voor de koorts en keelpijn hielpen me er snel weer bovenop.
Vrijdag kon ik weer naar school en daarna meteen door naar de kapper. Die avond was namelijk de debute party en ik moest er perfect uitzien. Het is het beste om de foto's te bekijken want echt beschrijven kan ik het niet. Het is een enorm feest waarbij een gezin hun dochter als het ware introduceert aan de samenleving. Once in a lifetime. Zo'n feest zal ik niet snel weer meemaken. Er wordt zelfs een tijdschrift uitgegeven met alle foto's en de volgende dag was er een groot artikel in het landelijke dagblad over het feest.
Zaterdag morgen stond mijn wekker al weer vroeg want ik had afgesproken om geld in te gaan zamelen voor un techo para mi pais. Samen met een heel hoop andere vrijwilligers ga ik van dat geld een weekend huizen bouwen voor mensen die geen huis hebben. Dat is in het weekend van 28 tot en met 30 september. De broer van mijn counsillor heeft me die ochtend opgehaald en we gingen op straat voor een winkelcentrum collecteren. Als het stoplicht op rood sprong renden we naar de auto's toe in de hoop dat ze geld gaven. Ook zoiets dat ik nog nooit in Nederland heb gezien.
Deze week ben ik voor het eerst naar de sportschool geweest. De spierpijn geeft me een goed gevoel en ik ben van plan iedere dag na school te gaan. Mijn leven hier begint steeds een beetje meer vorm te krijgen. Van te voren nooit gedacht dat het er zo uit kwam te zien. Er zijn veel dingen die me hier niet bevallen maar daar moet ik mee leren leven. Ook veel unieke ervaringen opgedaan die niemand van mij afneemt. Gemengde gevoelens maar heel blij dat ik hier welkom ben.
Tot snel!